Genel
Bitmeyen Hüzün – Zeynep Karababa
“Kalbimizde bir tomurcuktur hüzün/Bizi kendimizle çoğaltan/Ah yırtılsın perdeleri acının/Aşktır dünyayı aydınlatan” A. Galip’in bu dizelerinde ifade edilen anlayışdan yola çıkarak uzun bir aradan sonra Zeynep Karababa dördüncü albümü “Bitmeyen Hüzün” ile bir kez daha merhaba diyor. Sanatçıya göre hüzün sırf karamsar bir duygu ve tavır değildir: Hüzün, özlem ve mutluluk hep içiçedir; hüzünlü ve trajik mısralar çoğu zaman mutluluğun gölgesinde oluşur.Mutluluk ebedi ve sonsuza dek olmadığı için hüzünlü duygulara kapılabiliriz. Tıpkı neşe gibi, mutluluk gibi bazen hüzündür bizi bizle buluşturan; bizi bizle çoğaltan. Albümde ağırlıklı olarak yer alan aşk ve sevda türküleri hüznün toplumsal kaynaklarını ve boyutlarını da hatırlatıyor dinleyiciye. Derin bir sessizlik içerisinde derin düşünmeye başlıyoruz. Örneğin Fazıl Say´ın bestelediği “İnsan İnsan” eserini dinleyince, “Sürüler içinde sürmeli koyun”un hüznüne dalıyoruz. “Kar etmez ahım sen Gülizare”, “Kara gözlüm” diyerek Kul Ahmet ile “Merhametin yok mu” diye ince sitem gönderiyoruz sevdiğimize. Zeynep Karababa Sivas katliamında yitirdiği kardeşi için bestelemiş olduğu eserine kulak verdikten sonra “Güzelin yurduna” “Şad ol deli gönül” diyerek ulaşıyoruz. Ahmet Kaya’dan duyduğumuz güzel bir eser ile “Sana gelmek istiyorum” diyor. “Gün ışığı”nı gördükten sonra ozan Mehmet Ali Karababa´nın güzel bir eseriyle “Aman ey erenler” ile soluk alıyoruz. “Bitmeyen Hüzün” albümü bizi seyri doyumsuz bir yolculuğa çıkartıyor.
Türküyle kalın…
Bitmeyen Hüzün – Zeynep Karababa
Kalan Müzik
